Klasy korozyjności według normy PN-EN ISO 12944-2:2018-02

Norma określa klasy korozyjności w podziale na środowiska wewnętrzne i zewnętrzne. Wskazane parametry i klasy są pomocne przy doborze odpowiedniego systemu malarskiego w oparciu o wymaganą odporność i trwałość powłoki.

Informacja dotycząca określania klasy korozyjności dla produktów z blach aluminiowych

Norma dotyczy wyłącznie stali i to dla niej określa środowiska korozyjne na podstawie ubytków korozyjnych w określonym czasie. Nie istnieje odpowiednik tej normy dla blachy aluminiowej.
Odporność systemu malarskiego na określoną klasę korozyjności środowiska określa się na podstawie czasu, jaki próbka wytrzymała w neutralnej komorze solnej (NSS).
Test NSS jest dla aluminium zbyt łagodny, dlatego próbki aluminiowe bada się w kwaśnej komorze solnej (AASS). Wyniki badań stali w NSS i aluminium w AASS są ze sobą nieporównywalne, dlatego niemożliwe jest przyporządkowanie wyrobów z aluminium do klas korozyjności dla stali.

Informacja dotycząca określania klasy korozyjności dla produktów ze stali nierdzewnej i kwasoodpornej

Klasyfikacji stali szlachetnych do zastosowań w danym środowisku korozyjnym należy dokonywać w oparciu o normę PN-EN 10088-1-5, opisującą gatunki stali nierdzewnych odpornych na korozję oraz na podstawie charakterystycznych właściwości tych stali. Co do zasady należy przyjąć, że w przypadku występowania w środowisku eksploatacji produktu jonów chlorkowych w dużym stężeniu, należy wybrać produkt w wykonaniu kwasoodpornym 1.4404 (AISI 316L). Należy również pamiętać, że na osiągnięcie wysokiej odporności korozyjnej wpływa także regularna konserwacja powierzchni elementów.
Produkt wykonany ze stali nierdzewnej 1.4301 (AISI 304) lub kwasoodpornej 1.4404 (AISI 316L) co do zasady nie jest malowany. Istnieje możliwość pomalowania takich produktów, jednak wymaga to specjalnego przygotowania oraz jest niezalecane ze względu na odcięcie dostępu tlenu, co powoduje pogorszenie odporności korozyjnej tych stali.